کشف دو دنیای بیگانه را در اطراف ستاره‌های مرده
تاریخ انتشار: ۲۵ بهمن ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۷۵۰۲۳۶
به گزارش خبرآنلاین، با این‌حال چه بر سر سیاره‌های باقی‌مانده خواهد آمد؟ آیا اختلال در مدار سیاره‌ها باعث سرگردانی آن‌ها می‌شود یا ستاره کوتوله آن‌ها را می‌بلعد؟ آیا ممکن است این سیاره‌ها بدون هیچ تغییری تا تریلیون‌ها سال در مدار ستاره مرده خود باقی بمانند؟
بر اساس گزارش زومیت، پژوهشی جدید به سرنوشت احتمالی سیاره‌های منظومه شمسی اشاره می‌کند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
دو سیاره یادشده نه‌تنها به‌شدت به غول‌های گازی مشتری و زحل در منظومه شمسی شباهت دارند، بلکه کوتوله‌های سفید هم سرنوشت احتمالی خورشید را مجسم می‌کنند. پیش از آنکه خورشید وارد فاز کوتوله سفید شود، تغییرات ناشی از انبساط آن در مرحله غول سرخ به نابودی سیاره‌های داخلی منظومه شمسی می‌انجامد. سوزان مولای، مؤلف ارشد پژوهشی می‌گوید: تاکنون تعداد کمی سیاره در اطراف ستاره‌های کوتوله سفید کشف شده‌اند. نکته‌ی جالب توجه درباره این سیاره‌های کاندید این است که از نظر دما، جرم، سن و تفکیک مداری شباهت زیادی به سیاره‌های خارجی منظومه شمسی دارند. به این ترتیب برای اولین بار می‌توانیم به سرنوشت یک منظومه سیاره‌ای پس از مرگ ستاره‌اش پی ببریم.
چشم‌انداز آیندهکاندیدهای سیاره‌ای با ابزار فروسرخ میانی جیمز وب (MIRI) در مدار کوتوله‌های سفید WD ۱۲۰۲-۲۳۲ و WD ۲۱۰۵-۸۲ رصد شدند. فاصله‌ی یکی از سیاره‌ها از ستاره کوتوله سفید خود تقریبا ۱۱٫۵ واحد نجومی است (یک واحد نجومی برابر است با فاصله زمین و خورشید)، در حالی که سیاره کاندید دیگر در فاصله‌ی دورتر ۳۴٫۵ واحد نجومی از ستاره‌اش قرار دارد.
جرم‌های سیاره‌ها در حال حاضر نامشخص است و بین ۱ تا ۷ برابر سیاره مشتری تخمین زده می‌شوند که سنگین‌ترین سیاره منظومه شمسی است.
بااین‌حال کشف سیاره‌های جدید نشان می‌دهد که پس از مرگ خورشید چه بلایی بر سر سیاره‌های آن سوی مریخ خواهد آمد. علاوه بر این کوتوله‌های سفید کشف‌شده دربردارنده‌ی عنصرهای سنگین‌تر از هیدروژن و هلیوم یا عنصرهای فلزی هستند. این یافته همچنین می‌تواند چشم‌اندازی از آینده‌ی اجرام کمربند سیارکی بین مریخ و مشتری را پس از مرگ خورشید ارائه دهد.
این احتمال وجود دارد که سیاره‌های گازی با هدایت دنباله‌دارها و سیارک‌ها به سطح ستاره‌ها، به آلودگی فلزی بینجامند. وجود سیاره‌های جدید می‌تواند ارتباط بین آلودگی فلزی و سیاره‌ها را تأیید کند. از آنجا که ۲۵ الی ۵۰ درصد از کوتوله‌های سفید این نوع آلودگی را از خود نشان می‌دهند، بنابراین غول‌های گازی از سیاره‌های رایج در اطراف کوتوله‌های سفید به شمار می‌روند.
از زمان کشف اولین سیاره فراخورشیدی در اواسط دهه‌ی ۱۹۹۰، ستاره‌شناس‌ها تاکنون بیش از ۵۵۰۰ سیاره خارج از منظومه شمسی کشف کرده‌اند. تا آوریل ۲۰۲۰، تنها ۵۰ عدد از این سیاره‌های فراخورشیدی به روش تصویربرداری مستقیم کشف شده بودند. دلیل اصلی دشوار بودن این روش، تأثیر نور ستاره‌ی میزبان بر نور سیاره بود، به‌طوری‌که رصد مستقیم سیاره‌ی فراخورشیدی مشابه دیدن یک کرم شب‌تاب در مقابل نور درخشان فانوس دریایی است.
بنابراین، سیاره‌های فراخورشیدی معمولا از طریق اثری که بر نور ستاره‌ی میزبان می‌گذارند مثل کاهش خروجی نور یا گذار کشف می‌شوند. به گفته‌ی مولای:
از دو سیاره فراخورشیدی به روش مستقیم عکس‌برداری کردیم به طوری که با ثبت تصویر آن‌ها به بررسی نور تولیدشده از سیاره پرداختیم. اغلب سیاره‌های فراخورشیدی با استفاده از روش گذار یا با اندازه‌گیری حرکت ستاره کشف می‌شوند. این روش‌های غیر مستقیم معمولا برای سیاره‌های نزدیک به ستاره مفید هستند. بااین‌حال روش عکس‌برداری مستقیم برای جستجوی سیاره‌های دورتر از ستاره‌ها مفیدتر است.
جیمز وب با رصد مستقیم سیاره‌های یادشده به بررسی دنیاهای بیشتری از این دست کمک می‌کند. حالا دانشمندان می‌توانند به بررسی ویژگی‌هایی مثل ترکیب جوی سیاره‌ها بپردازند و به صورت مستقیم جرم و دمای آن‌ها را اندازه‌گیری کنند. از سویی ممکن است ویژگی‌های عجیب این سیاره‌ها نشانه‌ای بر وجود قمرهای فراخورشیدی باشند.
به داده‌های بیشتری برای تأیید یافته‌ها نیاز داریم. در آینده می‌توان از قابلیت‌های جیمز وب مثل عکس‌برداری چندباندی و طیف‌سنجی برای رصد این منظومه‌ها استفاده کرد.
یافته‌های مطالعه برای انتشار در مجله‌ی The Astrophysical پذیرفته و در پایگاه داده آرکایو موجود است.
۵۸۵۸
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1872762منبع: خبرآنلاین
کلیدواژه: فعالیت فضایی فناوری فضایی جیمز وب کوتوله های سفید ی فراخورشیدی سیاره ها کوتوله سفید منظومه شمسی ستاره ها جیمز وب
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.khabaronline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرآنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۷۵۰۲۳۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
سیاره مشتری به شکل‌گیری قمر زمین کمک کرده است
به گزارش خبرگزاری علم و فناوری آنا به نقل از اسپیس، به نظر می‌رسد که رویداد موسوم به بی‌ثباتی بزرگ که هرج و مرج را در بین سیارات ایجاد و غول‌های گازی را در مدار‌هایی که امروز می‌شناسیم مستقر کرد، بین ۶۰ تا ۱۰۰ میلیون سال پس از تولد خورشید رخ داده است.
دانشمندان بر این باورند که سیاراتی نظیر مشتری با بی‌ثبات کردن مدار یک پیش سیاره به شکل گیری قمر زمین منجر شده باشند.
به لطف مطالعات ترکیبات و مکان انواع مختلف سیارک‌ها و دنباله‌دارها، دانشمندان دریافته‌اند که این حادثه در اوایل تاریخ منظومه شمسی رخ داده است. با این حال، هنوز پازل‌هایی درباده اینکه چگونه همه چیز دقیقاً از بین رفته یا شکل گرفته، حل نشده است.
به عنوان مثال، دانشمندان دریافته‌اند که اجرام منظومه شمسی که امروزه می‌بینیم، از جمله زمین، به دور خورشید از قرصی از گاز و غبار تشکیل شده‌اند. با این حال، برخی از آن اجرام، یعنی سیارک‌ها و دنباله‌دارها، به نظر می‌رسد که از موادی تشکیل شده‌اند که در قرص وجود نداشته‌اند. حداقل، این مواد نباید در مکان‌هایی که آن اجرام در حال حاضر در آن قرار دارند، وجود داشته باشد و منطقی‌تر است که این اجرام قبل از پراکنده شدن در نقاط دورتر به خورشید نزدیک‌تر شده باشند.
به عبارت دیگر، همه این بررسی‌ها صورت گرفته تا نشان دهد که مشارکت مشتری در شکل‌گیری قمر زمین اهمیت زیادی داشته است.
یکی از فرضیات این است که در دوران اولیه تشکیل منظومه شمسی، برهم‌کنش‌های گرانشی بین مشتری و سیاره‌های دیگر انجام می‌شد که در نهایت منجر به تشکیل موج‌هایی در ابرمولکول‌های حاوی میلیون‌ها سیاره کوچک شد که به آرامی گرد و خاک بیشتری تشکیل دادند و در نهایت به شکل‌گیری سیاره‌ها و قمر‌ها منجر شد.
در این فرضیه، نقش سیاره مشتری بسیار مهم بوده چراکه با جذب و کشش گرانشی خود، این سیاره بزرگ منجر به کاهش سرعت چرخش ابرمولکول‌های حاوی ذرات کوچک شده و این کاهش سرعت، منجر به اتصال و ادغام این ذرات بزرگ‌تر و تشکیل شهاب‌سنگ‌ها، سیاره‌ها و حتی قمر زمین شده است.
مطالعات همچنین نشان می‌دهد که مشتری در کمک به تشکیل قمر زمین نقش مهمی ایفا کرده است و هرچه فرایند تشکیل ماه پیش می‌رفته، نقش سیاره مشتری افزایش نیز تفزایش یافته است.
انتهای پیام/
علت فوت پزشک متخصص در استان فارس در دست بررسی است